Halkların Demokratik Kongresi (HDK), barış ve adalet talebiyle Mart ayının sonuna kadar her Cumartesi Ankara, İstanbul, Adana, İzmir ve Eskişehir’de alanlara çıkacak ve ses verecek. Bu kapsamda ilk basın açıklaması da 7 Ocak Cumartesi günü yapıldı. Ankara’da Sakarya Caddesi’nde yapılan açıklamaya yaklaşık yüz kişi katıldı.

Halkların Demokrasi Kongresi, Mart ayına kadar sürecek “Sen de Bir Ses Çıkar” kampanyasının startını verdi. Eylem her Cumartesi günü saat 13.00’da, çeşitli kent merkezlerinde gerçekleştirilecek. Ocak ayı boyunca kampanyanın ana teması “barış ve adalet” olarak belirlendi.

Bugün en güvenilir ve mutlu insanlar en çok mücadele eden insanlardır. Çözüm, bireyde ve bireysel çare arayışlarında değil, toplumu değiştirmekte. Bizi hasta eden, sömüren, insan olmaktan çıkartan, delirten kapitalist sistemi yıkmak için örgütlenmekte.

Bu devlet binlerce kilometre uzakta, başka bir ülkede, iki ayrı kentte kurduğu 60 bin kişi kapasiteli çadırları istese Van ve Erciş’te de kurabilir. Depremzedelere aynı hizmetleri sunabilir. Ama bunu yapmaz. Kapitalizm altında yoksullar hep yok sayılacak, onlardan hep alınacak. Sermaye sahipleriyle yoksullar asla eşit olmayacak. İşte bu yüzden organize adaletsizliğe karşı tek çare, dünyanın tüm işçileri olarak birleşmek ve gerçekten organize olmaktır.

Toplumu milliyetçilikle zehirlemeye çalışan ve Kürt düşmanlığını empoze eden TC devleti, mevcut realiteyi kabul edip benimsemekte hazım sorunu yaşıyor. Ancak gerçeklik ortadadır ve eninde sonunda kendini kabul ettirecektir.

Kapitalizm, pek çok şeyin yanı sıra, kadınlara hak ettikleri insanca yaşamı sağlamaktan aciz olduğu için de yıkılmayı kat be kat hak ediyor. Bu sistem kadınların iki kat fazla ezilmesine yol açarken, kendini üstün gören erkeğin de elinden insanlığını alıyor. Kendini ayrıcalıklı gördüğü için, korunduğu için, kendisine kulluk edilmesi gerektiğini düşündüğü için bir başkasına şiddet uygulayan bir insan, insanlıktan çıkmıştır. Kapitalist düzen devam ettikçe ne kadınlar ne de erkekler huzurlu bir yaşam sürdürebileceklerdir.

Sosyalist hareket ciddi bir sorgulamanın içine girerek bünyesindeki Stalinizm ve Kemalizm kalıntılarından kurtulmadan, işçi sınıfıyla yeni ve kalıcı bağlar kuracak adımlar atmadan, önümüzdeki süreçte karşılaşılacak zorluklara ve fırsatlara gereken yanıtı verecek hazırlığı yapamayacaktır. Dünya yeni bir toplumsal bunalımın içine girmiş durumdadır. Burjuvazi bunalımı aşabilmek için işçi sınıfına yönelik saldırıları alabildiğine sürdürmekte, emperyalist savaşın alevlerini yaymaktadır. “Demokrasinin beşiği” Avrupa’da faşist akımlar güçlenmekte ve istisnasız tüm kapitalist ülkelerde olağanüstü rejimleri andıran baskıcı uygulamalar artmaktadır. Ve tüm bunlara işçi-emekçi sınıfların isyanları, ayaklanmaları, ardı arkası kesilmeyen protesto ve öfke dalgaları eşlik etmektedir. Tarih defalarca göstermiştir ki, işçi sınıfının bu yeni uyanışına ancak gerçekten hazır olanlar önderlik edebilecek ve sınıfın muazzam enerjisini sosyalist devrim hedefine kanalize edebilecektir.

İşçilerin sendikal bürokrasiye karşı taban örgütlülüklerine dayanan güçlü mücadelesi olmadan, sendikaların tepesinde gerçekleşecek değişikliklerin fazlaca bir önemi yoktur. Tabanın işçi sınıfının genel çıkarları çerçevesinde harekete geçirilmediği hiçbir muhalefet hareketi, militan sınıf sendikacılığının hayata geçirilmesine katkı sağlamayacaktır. Bugün işçi sınıfının mücadelesinin canlandırılması ve sermayenin pervasız saldırılarının püskürtülebilmesi için işçileri sendikaların tabanında örgütleyebilecek bilinçli ve militan işçilere, bu işçilere kılavuzluk edecek deneyimli sınıf örgütlerine muazzam ölçüde ihtiyaç vardır.

Şırnak Uludere’de bir hafta önce yapılan katliamda 36 kişi savaş uçaklarıyla öldürülmüştü. Yapılan bu katliamın ardından Kürt emekçiler yaptıkları eylemlerle, devletin bu katliamcı geleneğini protesto ediyor. Bu protestolardan biri de 4 Ocakta Taksim’de yapıldı.

Türkiye’den Almanya’ya göçün 50. yılı vesilesiyle Türk-Alman ortak yapımı birçok etkinlik düzenleniyor. Her iki ülkede de çeşitli “kutlama”lar gerçekleştiriliyor. Ancak göçmen işçilerin hafızası kutlanacak mutlu anılardan ziyade acı anılarla dolu. 1961 yılında binlerce işçi, Sirkeci Garından bindikleri trenlerle, umut bağladıkları Almanya’ya göç etti. Bu umut yolculuğuna çıkan binlere zaman içinde on binler eklendi. Bugün Almanya’daki Türkiyeli göçmenlerin sayısı 3 milyona ulaştı.

28 Aralık gecesi Şırnak-Uludere’de 36 Kürt köylünün savaş uçaklarından yağdırılan bombalarla katledilmesi Ankara’da da lanetlendi. 29 Aralıkta, saat 17.30’da Yüksel Caddesi’nde bir araya gelen emek güçleri ve Kürtler, yaptıkları basın açıklamasıyla devletin gerçekleştirdiği bu katliamı protesto ettiler.

Türkiye’nin pek çok kentinde, Uludere’de 36 Kürt köylünün katledilmesini lanetleyen protesto eylemleri devam ediyor. İstanbul’da da 29 Aralıktan itibaren çeşitli protesto eylemleri gerçekleştirildi. “Kökümüzü Kazımaya Gücünüz Yetmez, Yaşatmak İçin Ölmeye Hazırız, Katliamı ve Katliamcıları Lanetliyoruz” pankartı ile 31 Aralıkta AKP İl Başkanlığı önünde toplanan BDP ve HDK bileşenlerinin oluşturduğu kitle katliama sessiz kalınmayacağını duyurdu.

Jones Ana'nın özyaşamöyküsünün 10.bölümü.
1903 baharında, 75 bin tekstil işçisinin grevde olduğu Pennsylvania Kensington’a gittim. Bu sayının en az 10 binini küçük çocuklar oluşturuyordu. İşçiler, daha yüksek ücret ve daha kısa işgünü için grevdeydiler. Her gün sendika merkezine küçük çocuklar gelirdi, kimisinin elleri kopuk, kimisinin başparmağı yok, kimisi de eklem yerinden kopmuş parmaklarıyla. Kambur, omuzları öne bükük ve çok zayıftılar. Çoğu 10 yaşından büyük değildi, oysa eyalet kanunları, çocukların 12 yaşından önce çalışmasını yasaklıyordu.

Bu katliam AKP hükümeti tarafından yeniden azdırılan savaş politikalarının kaçınılmaz bir sonucudur. İçişleri Bakanının şiirde, resimde, güzelleştirme derneklerinde bile “terör” gördüğü faşist zihniyetle hareket edildiği sürece, bu katliamların sayısı da kapsamı da büyüyecektir. Bütün bölgeyi ateşe verebilecek olan bu politikalara derhal son verilmeli ve Kürt halkının kendi kaderini tayin hakkı tanınmalıdır.

AKP hükümeti, Kürtleri, sosyalistleri ve genel olarak toplumsal muhalefeti susturarak içeride ve dışarıda izlediği politikalara tepki gösteren kesimleri pasifize etmeye çalışıyor. Burjuva medya ise, hükümete yedeklenerek onlarca gazetecinin tutuklanması karşısında üç maymunu oynuyor. Gerçekleri emekçilere ulaştıran sosyalist ve Kürt basını susturulmaz! Tutuklanan sosyalist ve Kürt basın emekçileri derhal serbest bırakılmalıdır!

Milli Eğitim sistemi düzenin baskıcı, ırkçı, tekçi, asimilasyoncu yapısını yansıtıyor. Eğitim sistemi, genç nesillerin beynini yıkayarak sömürü düzeninin çıkarları doğrultusunda şekil vermenin temel araçlarından biridir. Devlet, egemenlerin düzenini sorgulayamayan ve eleştiremeyen, bilim dışı zırvalıklarla ve yalanlarla beyni dumura uğratılmış kuşaklar yetiştirmek için elinden gelen her şeyi yapıyor.