Birleşelim

  
  “Yaşanmaz” diyormuşsun “artık buralarda” öyle mi?
  Rüzgârların daha ılık,
  Ekmeğin daha yumuşak
  Ufkun daha aydınlık olduğu yerlere gidecekmişsin.
  Bütün gücünle çekip ciğerlerine “hürriyeti” 
  “Oh be! İşte yaşamak bu” diyecekmişsin.
  “Güle güle git.
  Yolun açık olsun” diyeceğim, olmuyor.
  Ve hatta;
  “Ne halin varsa gör, sana da bu yakışır işte” diyeceğim
  Dilim varmıyor.
  
  Neden mi bu kızgınlığım, bu öfkem?
  Sen “gitmek” diyorsun ya “kaçmaya”, ondan.
  Azıcık yürekli ol be kardeşim!
  “Kıçımda don yok,
  Kokuturum şimdi ortalığı” de, ciğerimi ye.
  “Serçe kadar yüreğimle
  Ben kim, direnmek kim” de başım gözüm üstüne.
  Ama “gidiyorum” deme kardeşim.
  “Yaşanmaz artık buralarda” deme
  Hele “bunlar için değmez” hiç deme
  Külahları değişiriz o zaman. 
  Bil,
  Hiç kimse senin ihsanına muhtaç değil.
  Açık açık
  Göğsünü gere gere
  “Kirişi kırıyorum” de.
  “Ödüm kopuyor” de.
  “Korkumdan ölüyorum” de. Eyvallah.
  Güle güle yolun açık olsun.
  
  Ha unutmadan;
  Ne korkaklığını bırakmıştın hani 
  Çoluğunun çocuğunun canı derdi için yollara düşüp
  Dağ bayır dolaşıp
  Denizi deryayı aşıp bu coğrafyaya gelenlerin
  Ne asalaklığını...
  Ve hatta
  Haksız savaşlara kurban olacağını bile bile
  Ne de “vatan hainliğini”...
  Eee ne oldu şimdi?
  Sen neden kaçıyorsun?
  Bombalar mı yağıyor üstüne?
  Yağmasın tabii. Yağmamalı.
  Kimini kaybettin? Kimin öldü?
  Ölmesin tabii. Ölmemeli.
  Evin mi yıkıldı kardeşim?
  Ocağın mı söndü?
  Yanmasın tabii! Ve sönmemeli.
  
  Ama el insaf be kardeşim!
  Evi ocağı yanana,
  Çoluğu çocuğu ölene insan bunları da dememeli.
  Ah be canım ciğerim. 
  “Höt” dediler diye 
  İnsan sırtını dönüp gider mi?
  Gitmemeli.
  
  Kalmalı.
  Kalmalı soyguncuya inat.
  Vurguncuya,
  Talancıya.
  Faşizme inat kalmalı.
  Yumruk yumruk büyütmeli inadı.
  Umudu...
  Öfkesini, öfkemize katmalı.
  Güm güm atmalı yüreği.
  
  Ve
  Zulme göğüs germenin,
  O en muhteşem
  En onurlu kavganın
  Bütün ballardan bal
  Bütün şekerlerden şeker tadından tatmalı.
  
  Birken iki olmalıyız.
  İkiyken üç...
  Binken on bin...
  Milyon milyon çoğalmalıyız kardeşim,
  Milyon milyon çoğalmalıyız.
  “İki birden,
  Üç ikiden,
  Dört üçten yeğdir.
  BİRLEŞİNİZ!”  denmemiş mi?
  Birleşelim kardeşim!
  Birleşelim!
  Ülke ülke
  Kıta kıta
  Dünyanın bütün işçileri, kardeşleşelim!