Beni Bul Anne!

Sessiz bir çığlık onlarınki, 23 yıldır Galatasaray Meydanında yankılanıyor her Cumartesi. Ellerinde oğullarının resimleriyle her Cumartesi toplanıp oturma eylemi ve basın açıklamasıyla “kayıp” olan çocuklarının hesabını soruyorlar.

Cumartesi Anneleri, ilk olarak 27 Mayıs 1995’te toplanmaya başladılar Galatasaray Meydanında. O yıl kaybolan ve cenazesine 55 gün sonra kimsesizler mezarlığında ulaşılan Hasan Ocak için bir araya gelmişlerdi ilk olarak. Hasan Ocak evine dönerken alınmış ve işkence edilip öldürülmüştü. Onun gibi gözaltında kaybolan ve “faili meçhul”e kurban giden çok insan vardı bu ülkede. Kayıp yakınları bir araya geliyorlardı ve her hafta bir başka kayıp için basın açıklaması yapıyorlardı.

Bu sessiz eylemlerine bile tahammül edemiyordu egemenler. Eylemi engellemeye çalışıyor ve kayıp yakınlarını gözaltına alıyorlardı. Bu mücadeleye ilk destek verenlerden biri de Ahmet Kaya idi. 1995 yılında “Beni Bul” albümünü yayınladı. Albümde söz ve müziği kendisine ait olan “Beni Bul Anne” şarkısı, anaların sessiz çığlığına bir ses olmuştu:

“Dün gece gördüm düşümde

Seni özledim anne

Elin yine ellerimde

Gözlerin ağlamaklı

Gözyaşlarını sildim anne

Camlar düştü yerlere

Elim elim kan içinde

Yanıma gel yanıma anne

İki yanımda iki polis

Ellerim kelepçede

Beni bul, beni bul anne

Dün gece gördüm düşümde

Seni özledim anne

Gözlerinden akan bendim

Düştüm göğsüne

Söyle canın yandı mı anne

Camlar düştü yerlere

Elim elim kan içinde

Yanıma gel, yanıma anne.”

Daha sonra 1996 yılında da Sezen Aksu bir şarkı yaparak destek verdi Cumartesi Annelerine. “Cumartesi Türküsü” isimli bu şarkıyla anaların ümidinin ve mücadelesinin ne kadar güçlü olduğunu anlatıyordu:

“Bekleye bekleye geçiyor günler

Gün sağır dilsiz sustu bülbüller

Kemiğim etim kapı önlerinde

Can kayıp can kayıp

Allahım bu nasıl dünya

Bu nasıl ayıp

Ah ben anayım

Yanmaz canım dışarıdan kora koysalar

Ümidimi kaybedemezsiniz

Ölsem de ahım tarihi karalar”

Bu desteklerden sonra baskılar azalmıştı bir süreliğine ama 1998 yılında tekrar arttı. 1093 kişiyi gözaltına almıştı polis o yıl. 13 Mart 1999’da, yani 200. haftadan sonra ara verdiler protestolarına analar. Ta ki 2009’a kadar. 31 Ocak 2009’dan sonra tekrar toplanmaya başlayıp mücadelelerine devam ettiler.

25 Ağustos 2018’de 700. hafta buluşmasıydı. Ceylan Ertem ve ona eşlik eden kayıp yakınlarından Besna Tosun, Maside Ocak, Serpil Taşkaya, İkbal Eren 23 yıl önce Ahmet Kaya’nın yayınladığı “Beni Bul Anne” şarkısını seslendirdiler. Yine Galatasaray Meydanında bir araya geleceklerdi ama İçişleri Bakanının emriyle polis eyleme müdahale etti. 1995’te ilk toplanmada Hasan Ocak’ın ölümünün hesabını soran Ocak ailesi de dâhil 47 kişi gözaltına alında.

700. haftanın üzerinden dört hafta geçti ama polis hâlâ Cumartesi Annelerinin Galatasaray Meydanında toplanmasına izin vermiyor. İstedikleri kadar yasak koysalar da anaların ve nice kayıp yakınının sesi asla kesilmez. Mücadeleyi yükselttikçe kayıpların ve ölümlerin hesabını soracağımız güzel günleri hep beraber göreceğiz.