4 Temmuz 1921’de yapılan Altıncı Oturumda oybirliğiyle kabul edilmiştir.

4 Temmuz 1921

[Parça]

26. Kapitalizmin Doğu’daki, özellikle de Hindistan ve Çin’deki şiddetli gelişimi devrimci mücadele için yeni toplumsal temeller yaratmıştır. Bu ülkelerin burjuvazisi, özellikle onun kapitalist çekirdeği, yabancı sermaye ile daha sıkı bağlı hale gelmiştir; ve bu burjuvazi yabancı hakimiyetinin temel bir aracını oluşturmaktadır. Onun yabancı emperyalizme karşı mücadelesi –daha zayıf bir rakibin mücadelesi– doğası gereği yalnızca yarı-gönüllü ve yarı-hayali bir mücadeledir. Yerli proletaryanın gelişimi sömürge burjuvazisinin devrimci-milliyetçi eğilimlerini felçleştirmektedir. Ama buna mukabil, milyonlarca köylü kitlesi bilinçli Komünist öncünün şahsında gerçek bir devrimci önderlik kazanmaktadır.

Yabancı emperyalizmin askeri-ulusal baskısının ve yabancı ve yerli burjuvazinin sömürüsünün, feodal köleliğin artıklarıyla birleşmesi, sömürge proletaryasının süratle gelişeceği ve köylü kitlelerin muazzam devrimci hareketinin başında yerini alacağı elverişli koşullar yaratmaktadır.

Hindistan’da ve diğer sömürgelerdeki devrimci halk hareketleri, bugün eski ve yeni dünyanın kapitalist ülkelerindeki proletarya ayaklanması kadar dünya emekçi devriminin entegre bir parçasıdır.