Umut Bizde

Yere ilk bastığı andan beri ayaklarımız 
Düşe kalka öğrenmişiz yürümeyi
Bahar dallarıysa bizimle birlikte
Geleceğe yürümüşüz…

Zeytin dalı olmalı bu hayatta 
Her şeyden çok, umut ağacı
Ödenen bedeller boşuna mı?
Öğrenir, her insan her gün
Bakar ufka, ilerler
Geleceğe yürür,
Zalimin zulmü vız gelir ona 
Nice yıllardır keserler dallarımızı
Biz dünyaya kök salmışız,
Hiç tükenir miyiz? 

Bizler;
Bizler umudun yolcuları
Geçmişin deneyimleriyle
Geleceğin kendisi oluyoruz tüm dünyada
Umut tohumları ektim bahçeme
Bahçem;
Evimin önü, mahallem, bütün dünya yani
Bitecekler oldukları yerden 
Çocuklar koşuşturacaklar bahçelerimizde
Cellâtlar döktükleri kanlarda boğulmuş olacak
Deniz dalgaları, 
Özgürlük ve umudun şarkısını mırıldanacak
Ödediğimiz bütün bedellerin yerini
Sevinçlerimiz ve şarkılarımız alacak…