Yere ilk bastığı andan beri ayaklarımız Düşe kalka öğrenmişiz yürümeyi Bahar dallarıysa bizimle birlikte Geleceğe yürümüşüz… Zeytin dalı olmalı bu hayatta Her şeyden çok, umut ağacı Ödenen bedeller boşuna mı? Öğrenir, her insan her gün Bakar ufka, ilerler Geleceğe yürür, Zalimin zulmü vız gelir ona Nice yıllardır keserler dallarımızı Biz dünyaya kök salmışız, Hiç tükenir miyiz? Bizler; Bizler umudun yolcuları Geçmişin deneyimleriyle Geleceğin kendisi oluyoruz tüm dünyada Umut tohumları ektim bahçeme Bahçem; Evimin önü, mahallem, bütün dünya yani Bitecekler oldukları yerden Çocuklar koşuşturacaklar bahçelerimizde Cellâtlar döktükleri kanlarda boğulmuş olacak Deniz dalgaları, Özgürlük ve umudun şarkısını mırıldanacak Ödediğimiz bütün bedellerin yerini Sevinçlerimiz ve şarkılarımız alacak…