Suruç’taki Karanfillere

Bir annenin evladını kaybetmesi nasıl bir duygudur?
Kalbi parça parça olur.
Atışlarını duyar kalbinin
Durur.
Çocukluğu aklına gelir yavrusunun
İlk anne deyişi
İlk gülüşü
İlk okula gidişi.
Sevdalandığında eve geldiğindeki heyecanı
Sınava girdiği okuldan çıkarkenki koşuşu annesine.

Hayallerinde geleceği
Geleceğinde umudu, mutlu bir yaşamı düşünürken
Ölmek…

Hangi evlada yakışabilir ki daha on sekizli yaşlarda
Gazete kâğıdıyla örtülmek?
Ya da ölüm soğuğunun acısıyla üşümek.
Parça parça olmuş kapkara bedenler
Onlarca annenin gözyaşı…
Boğazım düğüm düğüm, tüylerim diken diken.

Savaşa karşı oyuncak götürenler,
Karanlığa karşı salıncak kurmak isteyenler,
O oyuncakların sahipleri sizleri unutmayacak!

Kapitalizm, faşizm, döktüğü kanda boğulacak
Barbarlığınız son bulacak, saltanatınız yok olacak!
Ve tarihte bir gün bu vahşi düzen hatırlatılırken
Parantez içinde barbarlık yazılacak!