Azar Azar

 Yaşamak değil ki bizimkisi.
    İdare ediyoruz işte
         İdare lambası gibi
            Azar azar.
      İdare lambası deyince, hani
            Ne söner,
             Ne ışıtır hesabı yani…
                Göz gözü görecek kadar; azar azar…
  Etle
    Sütle 
      Değilse de;
  “Şükür” doyuyoruz işte,
       Bulgurla, somunla
         O da ancak 
            Doydu doyacak kadar
              Yani, azar azar…
           
  Tanrı sanki
    Dünyanın bütün acılarını 
      Çekelim diye yaratmış bizi.
   Kahkahalarla gülmek ne kelime,
       Bir tebessüm dolanır ancak,
          Dudaklarımızın kenarında,
              Ancak o da… azar azar…
      
  
  Ağrıdan, sızıdan başka bir şeye
      Yer kalmaz yüreklerimizde.
         Yağmur altında ıslanır gibi
             Islanmasak da aşktan
               Damlar durur işte
       İmbikten damlar gibi yüreklerimize
                O da yine azar azar.
  Ve ancak,
      Ve elbette ki
    Kara bir yazı değildir alnımızdaki.
     Tanrı kelamı hiç değil çektiklerimiz.
         Öyle bir öfke,
           Öyle bir acı ve hınç ki yüreğimizdeki;
                     Ahdettik 
                     Baş koyduk
          Yıkacağız düzeninizi ve söküp atacağız yeryüzünden
                Zerresinden eser kalmayıncaya kadar