Kriz Dokunuşu

Akşam her karartıda 
Sabah gün doğduğunda 
Güneşin dokunuşunda
Açlığın o soğuk yüzüne 
Vuran ayak sesleri

Bu yaşamın dokunuşu
İşten eve
Her dönüşümde yaşadığım
Kapının son dokunuşunda çıkardığı 
O kulakları rahatsız eden
Ama her açıp kapattığımda duyduğum 
Bu ayak sesleri

Posta kutusunda seni bekleyen
Fakat bir türlü gelmeyen
Sana akşamları acı veren 
Sabahları dokunası açlığın sesi
Üzerinde yazılanları bildiğin
Ama okumamak için 
Gözlerinin görmesini istemediğin
Gazetelerde yazan o harflerin 
Bir satırı aslında 
Kriz

Teğet geçmesi beklenen
Hamdolsun fakat
Evin kapısında duran 
Darağacında 
Duran 
İplerin ilmikleri
Zarfın içinde 
O kocaman harfler
İşten atıldığınızın ayak sesleri…


                                               Tuzla’dan işsiz bir işçi