KARIMA MEKTUP

Bir tanem!
Son mektubunda:
"Başım sızlıyor
            yüreğim sersem!"
                         diyorsun.

"Seni asarlarsa
       seni kaybedersem;"
                     diyorsun;
                      "yaşayamam!"

Yaşarsın karıcığım,
kara bir duman gibi dağılır hatıram rüzgârda;
yaşarsın, kalbimin kızıl saçlı bacısı
en fazla bir yıl sürer
                  yirminci asırlarda
                                      ölüm acısı.

Ölüm
bir ipte sallanan bir ölü.
Bu ölüme bir türlü
                     razı olmuyor gönlüm.
Fakat
emin ol ki sevgili;
zavallı bir çingenenin
             kıllı, siyah bir örümceğe benzeyen eli
                                 geçirecekse eğer
                                              ipi boğazıma,
mavi gözlerimde korkuyu görmek için
                                  boşuna bakacaklar
                                                Nâzım'a!

Ben,
alaca karanlığında son sabahımın
dostlarımı ve seni göreceğim,
ve yalnız
yarı kalmış bir şarkının acısını
                     toprağa götüreceğim...

Karım benim!
İyi yürekli,
altın renkli,
gözleri baldan tatlı arım benim;
ne diye yazdım sana

                istendiğini idamımın,
daha dava ilk adımında
ve bir şalgam gibi koparmıyorlar
                        kellesini adamın.

Haydi bunlara boş ver.
Bunlar uzak bir ihtimal.
Paran varsa eğer
              bana fanila bir don al,
tuttu bacağımın siyatik ağrısı,
Ve unutma ki
daima iyi şeyler düşünmeli
                       bir mahpusun karısı.