Yürüdüler üstüne sabahların Sessiz sessiz… Şiirlerin, kitapların Umutların üstüne yürüdüler. Yarınsızlıklarını bıraktılar üstümüze, Sessizce sokuldular soframıza, Böldüler ekmeğimizin yarısını, Dağıttılar kabımızı kacağımızı, Ellerinde kan, yüreklerinde kaypaklık vardı. Sahteydi gülüşleri, Yoktu yarına olan düşleri, Kan kokuyordu nefesleri, kardeşlikten uzak, Görgüsüzlükle iç içe geçmişlerdi. Kindardılar, insana ve yaşama Yaşamı ilmek ilmek örene. Onların onurlu bir zaferi yoktu, Dünsüzdüler, Ve yarınsız, Yürümez onların tekeri yalansız. Tutmazlar bir elden, çıkarsız. Karanlıktı onlar Karanlığa yürüdüler.