Bir üzüm asmasının altında Sessizce otururken iki insan “Yukarı bak yavrum” dedi bir baba “Bak nasıl da sarılacak bir dal arıyor Öyle ya bulup tutunsa, sarılacak Sarılsa coşacak, bereketlenecek Önce yeşillenip, sonra morlanacak Önce bir verip, sonra bollanacak… Bir asma dalı filizlenmiş kıvrılıyor Tutunacak, tutunup sarılacak bir dal arıyor.” “Bir üzüm bağı nasıl oluşur?” diye düşündü çocuk… “Salkım salkım, tane tane, renkli renkli Minik minik, koca koca, Ekşi, mayhoş, baldan tatlı… Kolay mıdır koca bağlar yaratmak? Hasadı alıp, tekrar tekrar üretmek Bolluk ve bereket hiç kolay olmasa gerek…” Çocuğun hayali, soruları dile geldi Baktı babanın gözüne, Devam etti baba sözüne;
“Önce karar vereceksin bir kere Üzüm bağları yaratmaya Ha deyince olmayacak Sonra tek başına yapacağın iş değil Yarenler bulacaksın yanına Bağları birlikte kuracak Sonra sabır işidir toprakla uğraşmak Hele de nazlıysa biraz asma Hele de iklimi farklıysa biraz yurdunun Mis kokulu üzümleri toplamak kolay olur mu? Hem azim hem emek gerektirir. Ama biliyorsan asmanın sarılacak bir dal aradığını Ayağa kalkacaksın önce uzatacaksın bir dal, Yön vereceksin tutunsun yaşama diyerekten Sonra seveceksin dostun gibi Güveneceksin, o da sana güvenecek Güneşli bir umutla dolacak. Uzattığın dala sarıldıkça sarılacak Yeni filizler, yeni yapraklar eklenecek sonra Ve yorgun gözlerinle şöyle bir bakmışsın Hayalini kurduğun renkleriyle dallar meyvede.” Baba anlatırken bunları özenle Çocuk karşısına dikildi çevik bir bedenle Ve içtenlikle, dingin bir heyecanla: “Uzanmak istiyorum asmaya Ama boyum yetmiyor daha Bu işi kafama koydum ben İlk yarenim ol baba, al beni omuzlarına.”