
Bu yıl salgını bahane edip boğmaya çalıştılar 1 Mayıs’ı Türkiye’de ve dünyada. Ama işçi sınıfı dört bir bucağında dünyanın 1 Mayıs sancağını inadına dalgalandırdı. İşçiler 135 yıl önce kendi gerçek sınıf ecdatlarının yaktığı meşaleyi taşımaya devam ettiler. Salgın bahanesiyle yürütülen sosyal izolasyon saldırısına direndiler, sermaye düzeninin zulmüne aldırmadan fabrikalarda, sokaklarda, hayatın her cephesinde 1 Mayıs coşkusunu yaşattılar. 135 yıllık mücadele mirasının sahipsiz olmadığını, “işçi sınıfı bitti” diyen budalaların suratına bir şamar daha atarak gösterdiler. Şan olsun dünya işçi sınıfına!
Kuşaklar boyu verilen mücadelelerle, Türkiye dâhil dünyanın çoğu ülkesinde resmi bayram ve tatil statüsü kazanmış olmasına rağmen 1 Mayıs’ı yasaklayıp kısıtlamaya çalışan sermaye baronları, bir yılı aşkın süredir küresel salgını işçi sınıfına çevrilmiş bir namluya çevirdiler. Bu namludan ateşlenen mermiler artan işsizlik, artan yoksullaşma, artan eşitsizlik, artan zulüm ve otoriterleşme oldu. Gelişmişinden azgelişmişine, sözde demokratiğinden otoriter rejimli olanlarına varıncaya kadar dünya ülkelerinin çoğunda bu mermilerle işçi sınıfının bağrında yeni yaralar açtılar. Ama öldürmeyen yara güçlendirir denmiştir. “Yeni normal”e alıştırmaya çalıştıkları işçi sınıfı yerkürenin her tarafında eski mücadele geleneklerinin mirasçısı olduğunu unutmadığını ortaya koydu. Tüm ezilmişlerin dertlerini de kucaklayıp büyük mücadelenin ırmağına katarak insanlığın kadim özlemi olan sınıfsız, sömürüsüz, sınırsız “yeni bir dünya”nın soluğunu duyurdu.Sermaye düzeni karşısında ricata geçtiği, ağır kayıplar verdiği onyıllardan sonra işçi sınıfı 2000’li yıllarla birlikte, çeşitli biçimler altında, farklı yoğunluk ve tempolarla dünyanın birçok köşesinde tekrar mücadele rotasına girmeye başladı. Kesintiler, duraklamalar, gerilemeler olsa da, dağınıklık ve örgütsel zaaflar kendisini hissettirse de artık bu yola girilmiştir. Sermaye küresel salgın bahanesiyle sosyal hayatı boğarak ve insan yaşamının tehdit altında olduğu gerekçesiyle yüzyılların can bedeli haklara saldırarak bu genel yükseliş trendini kırmaya çalışsa da nafile, gidişat değişmeyecektir. Zorla eve hapsedilmeye çalışılan, zorla fabrikalarda tıkılıp çalıştırılan işçi sınıfı 1 Mayıs’ı unutmadı ve öfkesini haykırdı.