Miras

Oğul, 
Zifiri karanlığın içinde geçiyoruz.
Eğme başını, dik tut. 
Gelecek senin, 
Oğul,
Suç bizim ama suç bizim…
Keşke daha sıkı tutunsaymışız
Kavgamıza.
Daha sıkı çalışsaymışız keşke,
Sen oğul, keşke dememek için
Daha çok çalış
Dört elle sarıl kavgamıza.
Oğul,
Her gün, her yandan,
Bağırdı yalan makineleri
“Vatan, millet Sakarya…”
Vatan üç kuruşa çalışmak,
Çöplerde ekmek toplamak,
İş kazalarında ölüp gitmek mi vatan?
Zokayı yutan yuttu oğul.
Sele kapılan, sürüklendi gitti.
Unutma, umudunu yitirenler de gider oğul.
Dön etrafına bir bak.
Ne değişti?
İş kazalarından ölenler mi azaldı?
“Kutsal” ailenin evine bereket mi yağdı?
Yoksulluk mu?
Oğul,  
Patronlar kâr hırsını azat mı etti? 
İşçiler çocuklarına hasret,
On iki saat çalışmaya niye devam ediyor hâlâ?
Oğul,
Dünyamızda savaşlar mı bitti?
Her yer kan revan…
Zifiri bir karanlıktan geçiyoruz oğul.
Eğme başını, dik tut.
Dört elle sarılalım kavgamıza,  
Karanlığın sabahını doğuralım.