Mesaj ve Anmalar

Rusya’da emekçi kadınların devrimin kıvılcımını çaktığını, canla başla devrime destek verdiğini ve devrimin zafere ulaşmasında büyük paylarının olduğunu biliyoruz. O kadınlardan birini hayal edelim. Başında örtüsü, üzerinde Rusya’nın soğuk kışları için ince kalan paltosuyla yirmilerinde bir kadın… Rus Çarlığının zorbalığı, emperyalist savaşın getirdiği yıkım ve açlık canına tak etmiş. Belki sevdiğini kaybetmiş savaşta, belki babasını...

O genç kadın, diyelim ki adı Yevgenya olsun, 8 Mart günü sokaklara çıkarak “kahrolsun savaş” diye haykırdı binlerce kadınla birlikte. Kadınların yaktığı isyan ateşi büyüdü, yayıldı tüm Rusya’ya. Sonunda Çarlığı yıktı işçiler. Çarlık yıkılmıştı yıkılmasına ama soylular, burjuvalar şatafatlı yaşamlarına devam ediyor, emekçiler ise ya cephede ya da açlıktan ölüyorlardı. Burjuvazi geçici hükümeti kurmuş, kendi bakanlarını atayarak iktidara yerleşmişti. 25 Ekim günü Rus işçi ve askerleri Kışlık Saray’a girip bakanları tutukladığında Yevgenya da oradaydı ve sevinçle aldı haberi arkadaşlarından: “Hükümet binaları düştü, bakanları tutukladık!” İşte şimdi gerçekten devrim olmuştu! Milyonlarca Yevgenya için yeni bir dünyanın kapıları açılmıştı. Yevgenya devrimden sonra gece vardiyasında çalışmadı hiç. O güne kadar hiç oy kullanmamıştı, kimse bu hakkı vermemişti ona. Artık oy hakkı vardı. Çocuklarını bırakabileceği güvenilir ve ücretsiz kreşler vardı her yerde. Yemek ve ev işleri için bıktırıcı saatler harcaması gerekmiyordu artık. Ortak yemekhanelerde yemeğini yiyor, ortak çamaşırhaneleri kullanıyordu. Kendisine ayırabileceği çok daha fazla zamanı vardı şimdi! O zamanı okuyarak değerlendirdi. Tiyatroya, konsere gitti. O güne kadar yaşamadığı bir hayat vardı önünde. Özgür, mutlu ve güvende hissediyordu kendini. Devrim işte buydu!

Ekim Devriminden bu yana tam 103 yıl geçti. Dile kolay! Bir asırdan fazla zamandan söz ediyoruz. Ne değişti bu bir asırda? Teknoloji ilerledi, toplumsal ihtiyaçlarımız çeşitlendi. Ekim Devriminin rüzgârı diğer ülkelerin üzerinde de eserek emekçi kadınların pek çok hak elde etmesini sağladı. Bugünün kapitalist dünyasında o zamana göre çok daha fazla sayıda emekçi kadın çalışma hayatında yer alıyor. Gelişen teknolojiyle birlikte ev işlerini kolaylaştıracak makineler de yapıldı. Ama tüm bunlar emekçi kadınların yaşadığı sorunların katmerleşerek büyümesini engellemedi. Bugünün emekçi kadınları yüz yıl önceki işçi iktidarının emekçi kadınlarından çok daha az olanağa sahip. Çocuklarını bırakabilecekleri ücretsiz kreşlerden yoksunlar. Ev işleri kadının sırtında ve gelişen teknolojiye rağmen çok fazla zaman alıyor. Emekçi kadınların çoğu sosyal ve kültürel ihtiyaçlarını karşılayabileceği olanaklardan yoksun. Bugünün emekçi kadınlarının gerçekten özgürleşebilmesi için 1917’de olduğu gibi işçi sınıfının iktidarı alması gerekiyor. Yüz yıl önce Yevgenyalar çok daha zorlu koşullarda devrim yaparak özgürlüğün kapılarını açmayı başardılar. İnanıyoruz ki bugünün Yevgenyaları da ayağa kalkarak Ekim Devriminin yol göstericiliğinde özgürlüğün kapılarını açacak ve yeni Ekimler yaratacak!

DİSK-AR açıklamasına göre açlık sınırı 2385 lira, yoksulluk sınırı ise 8249 liradır. Asgari ücret hiçbir şekilde bu sınırların üzerine çıkıp belimizi doğrultmuyor. Bu da yetmezmiş gibi aynı araştırmaya göre işsiz sayısı 9 milyonun üzerinde. Büyük, uçan ekonomiyiz diye övünenler kendi ceplerine göre pay biçiyorlar, bu belli oluyor artık. İşsizlik ve yoksulluk tabii sadece Türkiye’yle sınırlı değil. En büyük 5 ekonomiyi oluşturan ülkeler için de aynı durum geçerli.

Diğer taraftan Ortadoğu’da yıllardır süren savaş, Azerbaycan-Ermenistan arasındaki kör dövüşü, bazen Kıbrıs’ta, bazen Libya’da gerilimin yükselmesi ve dahası… Türkiye de dâhil olmak üzere tüm ülkelerde askeri harcamalara ayrılan bütçe diğer yıllara göre katmerli bir şekilde artmıştır. Yani yoksula ve aç olana hiçbir şey verilmezken silaha en yüksek bütçe ayrılmıştır. Yaşanan bu savaştan kaçan insanların sayısı artmış ve başka ülkelere göç etmeye zorlanmışlardır. İnsanların evleri yıkılmış, kimisi gittikleri ülkelerde, baraka bile denemeyecek evlerde yaşamaya mahkûm edilmişlerdir. Binlerce insan bu savaşlarda ölmüş ve ailelerine zulümler yaşatılmıştır. Yani nereye baksak, nereye elimizi vursak o yerlerden irin ve kan akmaktadır. İşsizlik yüzünden yaşamdan kopanlar ya da kötü çalışma koşullarından intihar edenler, savaşlarda ölenler…   Bu hükümetlerin, bu patronların, bu burjuvaların biz işçi sınıfına hiçbir yararı dokunamaz.

Umutlu olmak için tarihi iyi okumak gerekiyor. 1917 Ekiminde tarih büyük olaylara tanık olmuştu. Büyük Ekim Devrimi günlerine. Ekim Devrimi gerçekleştirilirken Birinci Emperyalist Paylaşım Savaşı devam ediyordu. Bu savaşta milyonlarca insan ölmüştü, tıpkı günümüzde yaşadığımız haksız savaşlar gibi. Büyük Ekim Devrimi, çok öncesinden başlayarak yürütülen sabırlı ve dikkatli bir çalışma ve örgütlülükle gerçekleşmiştir. Öyle sihirli bir değnekle olmuş bitmiş bir şey değildir. Lenin’in önderliğinde Bolşeviklerin kendi yüreklerini harlayıp adanmışlık içinde yürüttükleri bir devrimdir. Onlar işçi sınıfının güzel günleri getireceğine inanıyorlardı. “Ancak ve ancak işçi sınıfı bu haksız savaşları, bu açlık ve zulmü ortadan kaldırabilir” inançları vardı. İşçi sınıfının örgütlü mücadelesi sayesinde geçekleşebilirdi o hayal edilen dünya. Ama bunun için dirençli ve sabırlı olmak gerekir. Üzerine uzun uzun düşünmek gerekir. Ekim Devrimi uzun yılların birikimidir. Günümüzün kötü şartlarından çıkıp daha mutlu ve güzel bir dünyanın inşası Ekim Devriminden elde edilen tecrübe ve deneyimleri iyi okumakla ve bunu üzerimize bir ödev bilerek hareket etmekle mümkündür. Ekim Devrimi biz işçi sınıfına umut olmuştur. İşçi sınıfının iktidarı nasıl ele geçireceğini ve neler yapacağını göstermiştir. Patronları korkudan titretmiş ve felçleştirmiştir. İşçi sınıfının gücünün ne olduğunu, örgütlenince neler olacağını göstermiştir. Ekim Devriminin ateşi yanmaya devam ediyor. Sonsuz yanan bir meşale gibi.

Yaşasın Büyük ve Şanlı Ekim Devrimi!