Temmuz 2017 tarihli yazılar

Bizleri çok çalışarak zengin olacağımıza, en iyi düzenin o olduğuna, pasif bir şekilde hayatımıza devam etmemiz gerektiğine inandırmaya çalışır. Kapitalizm insan bilincine korkuyu, duyarsızlığı, yerleştirir. Çünkü insanları kendine itaat eden köleler haline getirmek ister. İnsanların etkileşime geçmesini, bilinçlenmesini engellemek için her şeyi yapar.

Sorunlarımızın Suriyeli sığınmacılardan kaynaklandığını söylüyorlar, ama bu gerçek değil. Kitlelerin milliyetçi duygularını kışkırtıp birbirine düşüren bu sistemin kendisidir. Kriz zamanlarında emekçilere düşman olarak göçmen işçileri göstermek ve emekçileri böylece bölmek kapitalistlerin hep söylediği bir yalandır.

Emperyalist ve kapitalist güçler, kendi stratejik hedefleri temelinde karşılıklı hamleler yapıyor ve adeta satranç oynuyorlar. Lakin savaş bir satranç değil. Ortadoğu emperyalist ve kapitalist güçler tarafından bölünüp parçalanırken, emekçi kitleler kurban olmaya devam ediyorlar. Musul’daki yıkım, on binlerce insanın yerini terk etmesi, on binlerin derin bir yoksullukla yıkıntıların üzerinde yaşam mücadelesi vermesi emperyalist savaşın ve kapitalist barbarlığın gerçek yüzünü gözler önüne seriyor. Tüm bu yıkım ve acıya rağmen, emperyalist ve kapitalist güçlerin planları, attıkları adımlar her noktada patlamaya hazır yeni barut fıçıları yaratıyor.

Saray’ın OHAL’den istifade ederek tasfiye ettiği, işsiz bıraktığı 100 binden fazla kamu emekçisi arasında artık herkesin duyduğu iki isim var: Akademisyen Nuriye Gülmen ve öğretmen Semih Özakça… Bu iki eğitim emekçisi, İnsan Hakları Anıtı önündeki oturma eylemi ile işleri ve onurları için direnişe başladılar, direnişlerini açlık greviyle sürdürdüler. Niteliği malûm rejimin iftira ve karalama kampanyaları eşliğinde açlık grevlerinin 76. gününde tutuklanan Nuriye ve Semih cezaevinde de direnmeyi sürdürüyorlar.

Suruç katliamının üzerinden iki yıl geçti. Kobanêli çocuklar için topladıkları oyuncaklarla yola çıkan 33 sosyalist genç, 20 Temmuz 2015’te, Suruç’ta bir bombalı saldırıyla katledildi. IŞİD tarafından yakılıp yıkılan Kobanê’ye dayanışma eli uzatmak isteyen, yıkıma uğrayan kenti yeniden ayağa kaldırmak için yollara düşen çoğu SGDF’li yaklaşık 300 genç, Suriye’ye geçmeden önce Amara Kültür Merkezi önünde bir basın açıklaması yapmak istemişti. Ellerinde pankartları, dillerinde umut dolu şarkıları ve sloganlarıyla 33 genç, basın açıklamasının hemen başında, IŞİD’li bir saldırganın patlattığı bomba ile can verdiler. Saldırganın devletin istihbarat birimleri tarafından adım adım takip edilmesine rağmen katliamın engellenmemesi ve faillerden hâlâ hesap sorulmamış olması, katliamcı geleneğini sürdüren devletin tıynetini bir kez daha ortaya koydu.

Savaşların, katliamların, insanlık dışı bu düzenin ortadan kaldırılması için daha fazla mücadele, inatla mücadele etmemiz gerekir. Biz işçiler, Marx, Engels ve Lenin’den 400 yıl önce “yarin yanağından gayrı paylaşmak için her şeyi” diyen Şeyh Bedreddin gibi bu topraklarda insanlık davasının devamcıları olacağız. Onların hasret duyduğu o mavi gök kubbenin altında herkesin eşit olduğu, din, dil, ırk ve mevkinin hiçbir üstünlük sebebi sayılmadığı o güzel dünyayı kuracağız.

Geçtiğimiz günlerde Mersin’in Tarsus İlçesinde T Tipi Kapalı Kadın Cezaevinde, işkence ve kötü muameleye maruz kalan tutukluların aileleri ve avukatları suç duyurusunda bulundu. Bu konu ile ilgili tutuklu aileleri ve avukatları TBMM İnsan Hakları Komisyonuna, CHP ve HDP’ye işkence ve darp raporlarını gönderdiler. Cezaevlerindeki koşulların zaten kötü olması yetmezmiş gibi mahkûmlar bir de işkenceleri, darpları, şiddeti yaşıyorlar.

Türkiye’de 7 Haziran 2015 seçimlerinin sonuçları ile birlikte siyasal atmosfer değişmeye başlamış, otoriterleşme sürecinde bir dönüm noktası yaşanmış, arka arkaya yaşanılan saldırılarla, artan baskılarla süreç giderek faşist bir tırmanışa doğru ilerlemişti. 15 Temmuz 2016 darbe teşebbüsünün ardından da faşizmin inşasına girişilen bir OHAL dönemi yaşanmaya başlandı. Darbe girişiminin neredeyse bir yılı tamamladığı şu günlerde geriye dönüp bakıldığında çok ağır bir bilançoyla karşı karşıya kalındığını görmek zor değil.

Hesabını yaptın mı / uzun ve dikenli yolların? / Her adımda bir engel. / Her adımda, ayağına dolanan, / Tutup paçalarından çeken kırk el. / “Vazgeç bu sevdadan “ diyenler de olacak, / “sana mı kaldı dünyayı kurtarmak “diyenler de. / Tutar tutmaz daha kavganın kolundan, / Atar atmaz ilk adımlarını daha, Yaşamın dibinden kırk el, / Hem de en dibinden kırk el, / Kırkı birden, / Her birinde beş parmak,

Direngen bir komünist ve büyük bir şair olan Nâzım Hikmet, Osmanlı’nın son yıllarına ve Türkiye Cumhuriyetinin ilk 40 yılına şahitlik etmiştir ve şiirlerinde o yılların kadınlarını betimlemiştir: Korkunç ve mübarek elleri olan kadınlar sanki hiç yaşamamış gibi ölürler, ekinde, tütünde, odunda ve pazarda onlar vardır. Ama sofradaki yerleri öküzden sonra gelir. Karasabana koşulurlar, dağlara kaçırılırlar. Onlar anadır, avrattır, yârdır, ötesi değil.

İster dün anti-semitizm isterse bugün İslamofobi kılığına bürünsün, değişen bir şey yok: Söz konusu olan milliyetçilik ve ırkçılıktır! Meselenin bu boyutunun altını çizmek gerekiyor. Zira milliyetçilik tüm dünyada yükseliyor ve her ülkede farklı renklere bürünüyor. Meselâ Türkiye’de İslamofobiyi gündeme getirip Müslümanların mağduriyetinden şikâyet eden İslamcı kesimler, aynı zamanda, Kürtlere, gayrimüslimlere ve Batılı ülkelere karşı milliyetçiliği kışkırtmaktan geri durmuyorlar.

Kapitalizm insanlığa cehennemi yaşatıyor. “Öteki dünyada” cehennemî bir yaşamdan çekinmeye gerek yok, bu dünyada ona fazlasıyla alıştırıldık. Cennete çevirmek bal gibi de mümkünken neoliberal kapitalist saldırı politikalarının artan ölçüde emekçilerin canını aldığı bir dünya bu.